خاطرات یک سرباز

کتاب آیه های هدایت نوشته وحید کاظم زاده قاضی جهانی

خاطرات یک سرباز

کتاب آیه های هدایت نوشته وحید کاظم زاده قاضی جهانی

تنبیه شما بیشتر از پاداش است

تنبیه شما بیشتر از پاداش است

 

 

مَنْ جآء بِالْحَسَنهِ فَلَهُ‌عَشْرُ أمْثالِها وَ‌مَن جَآء‌بِالسَّیِّئهِ فَلا یُجْزَی إلَّا مِثْلَهَا وَ هُمْ لایُظْلَمُونَ

 160  (انعام )

 

« هر کس کار نیکی انجام داد ، ده برابر به او پاداش داده می شود و هرکس کار بدی انجام دهد جز به همان مقدار ، کیفر داده نمی شود و ستمی برآنها نخواهد شد »

 

 

 

    آیه های هدایت                                                 41                       

 

     42                                                   آیه های هدایت                         

     یکی از سنن و برنامه های الهی در رابطه با مقوله کیفر و پاداش ، پاداش بیشتر و مجازات کمتر می باشد و عدل و احسان الهی براین قرار گرفته است که در برابرکار نیک مردم ده برابر پاداش داده و کار بد مردم را به همان مقدار کیفر دهد . ولی متأسفانه این عمل در برنامه و سیاست کاری فرمانده گردان ما برعکس عمل می شد و همیشه تنبیه وی بیش از پاداش و تشویق وی بوده و بدی ، مجازاتی همانند آن نداشت . به خاطر می آورم روزی را که به اتفاق دو تن از دوستان دیگرم ، به خاطر خود محوری و سهل انگاری تعدادی دژبان به جای 30/5 دقیقه صبح با هفت دقیقه تأخیر در ساعت 37/5 دقیقه در یگان حاضر شدیم و به ازای 7 دقیقه تأخیر به پانزده روز بازداشت دریگان و 4 روز اضافه خدمت محکوم شدیم و با خود حساب      می کردم که اگر آن روز را در سر خدمت حاضر نمی شدیم شاید به خاطر یک روز نهست ، فقط دو روز اضافه خدمت می خوردیم . فرماندهی اگر می خواست سربازی را به عنوان راننده خوب تشویق کند فقط به 2 روز مرخصی راه دور تشویق می کرد و اگر راننده ای را تنبیه می کرد بین 5 تا 10 روز اضافه خدمت برایش در نظر می گرفت . این از سیاست های کاری فرمانده گردان به شمار می رفت .

وقتی چنین بی عدالتی هایی را می دیدم که هر روز اتفاق می افتادند وصفت خشم و قهر فرماندهی راکه بر رحمت و مهرش پیشی گرفته بود مشاهده می نمودم بی اختیار به یاد این آیه می افتادم . متأسفانه هر عیب و ایرادی از هر کسی مشاهده می نمود بالفور به نوعی با حالت انتقام وی را تنبیه می نمود و شیوه بخشش و چشم پوشی از برخی از معایب و خطاهایی که در پرسنل وجود داشت دروی راهی نداشت . این آیه را زمانی قرائت کردم که به بهانه خنده یکی از ستوان وظیفه ها دستور داد تا وی را به یکی از یگان های مرزی انتقال دهند چرا که وی فرمایش گهربار امیرمؤمنان علی (ع) را نشنیده بود که فرموده : « خود را به بی خبری نمایاندن از بهترین کارهای بزرگواران است ».

نظرات 0 + ارسال نظر
برای نمایش آواتار خود در این وبلاگ در سایت Gravatar.com ثبت نام کنید. (راهنما)
ایمیل شما بعد از ثبت نمایش داده نخواهد شد