بالاخره قرآن در وی اثری نکرد

بالاخره قرآن در وی اثری نکرد

وَلَقد صَرَّفْنا فی هذا الْقُرآنِ لِیَذّکَّروا وَ ما یَزیدُ هُمْ اِلّا نُفُوراً 

 41   (اسراء)

«و ما این قرآن را به انواع سخنان فصیح و بلیغ نیکو بیان کردیم تا خلق متذکر شوند و از این پند گیرند و لیکن بدان را به جز نفرت و شقاوت حاصلی نیفزود »

     اُنْظُرْ کَیْفَ ضَرَبُو لَکَ الْأمْثالَ فَضَلّوُا فَلا یَسْتَطیعُونَ سَبیلاً 

48 (اسراء )

«بنگر تا چه نسبتها از جهل بتو می دهند که از گمراهی خود هیچ راه خلاصی نمی یابند»

                 

     درست 10 روز تاپایان دوره خدمت سربازی ام مانده بود که بعد از یازده ماه پیاپی که قرائت قرآن (همراه با معنی) صبحگاه عمومی گردان را به تنهایی اجرا    می کردم در صبحگاه عمومی مرا مورد مؤاخذه قرار داده و در برابر گفت که هنگام قرائت قرآن به قول وی «مِنُّ مِنْ» می کنم و درست در همان روز ، بیشتر پرسنل کادری که نسبت به من نظر لطف و محبت داشتند توصیه کردند که 10 روز باقی مانده را مرخصی گرفته و در گردان نباشم چرا که فرمانده گردان بدجوری گیرداده و ممکن است به ضررم تمام شود لذا چهار پنج روز مرخصی گرفته و در بازگشت آیات بالا را قرائت کردم و با این آیات به وی فهماندم که تلاش یازده ماهة من و آیات نورانی قرآن در وی جز نفرت ، اثر و حاصلی به بار نیاورده است .